Nudne

Tak reaguje czytelnik, gdy serwujesz mu:
– być,
– mieć,
– mieć wrażenie,
– pomyśleć,
– zauważyć,
– poczuć,
– wyobrazić sobie.

Być – dlaczego nudny?

Chłopak był smutny.
Chłopak się zasmucił.

Mieć – dlaczego nudny?

Chłopak miał pieniądze.
Chłopak posiadał pieniądze.

Mieć wrażenie – dlaczego nudny?

Chłopak miał wrażenie, że ktoś go śledzi.
Chłopakowi wydawało się, że ktoś go śledzi.

Pomyśleć – dlaczego nudny?

Chłopak pomyślał, że czas na zmiany.
Chłopak stwierdził, że czas na zmiany.

Zauważyć – dlaczego nudny?

Chłopak zauważył wiewiórkę.
Wiewiórka przeleciała przed chłopakiem.

Poczuć – dlaczego nudny?

Chłopak poczuł wiatr we włosach.
Wiatr rozwiewał włosy chłopakowi.

Wyobrazić sobie – dlaczego nudny?

Chłopak wyobraził sobie Ziemię.
Oczami wyobraźni chłopak dostrzegł Ziemię.

Zamiast używać nudnych czasowników, wysil się choć trochę i zastąp je czymś żywszym. Trud się opłaci.

Zadanie 1:

We wszystkich swoich tekstach spróbuj nudne czasowniki przerobić na żywsze słowa.

Zadanie 2:

Główny bohater się nudzi.

Odpowiedz na poniższe pytania:

Kto i jak urozmaici mu dzień?
Kto i jak może popsuć im zabawę?

Dopisz sześć pytań pomocniczych.

Napisz scenkę lub coś dłuższego.

Zadanie 3:

Do każdej litery niżej wymyśl słowo zaczynające się na:
B…
O…
R…
I…
N…
G…

Opcja 1:
Do każdego słowa z powyżej zrób przynajmniej trzy pytania.
Napisz scenkę lub coś dłuższego.

Opcja 2:
Napisz akapit zaczynający się na B…
Napisz kolejny akapit rozpoczynający się od O…
Napisz…
itd.
Aż skończysz na G…

Opcja 3:
Napisz scenkę zaczynającą się na B…
Napisz kolejną scenkę rozpoczynającą się od O…
Napisz…
itd.
Aż skończysz na G…

Pozdrawiam,